Blog: De Werkzame Stof volgens Monique en Lisette

"Ik zal mensen niet beoordelen."

De werkzame stof, wat is die in de weg naar herstel? We laten elke keer iemand anders aan het woord om die vraag te beantwoorden. Een psycholoog, een cliënt, een toezichthouder. Deze keer is het de beurt aan Monique van Dreumel en Lisette Schaeffer, samen met Brigitte van den Bergen en Perihan Akkaya zijn zij de dames van de schoonmaak op de Hulsen.

Door Daantje Daniels en Mireille Molenhuis

Ze zien de mens en niet de problematiek. Soms ben je psycholoog, soms hulpverlener en soms maak je gewoon een praatje over het weer. De dames zijn een manusje van alles. “De doelgroep is gewoon prachtig. Geweldig.” Dat vinden ze allebei.

Jezelf zijn

“Het is geweldig omdat je jezelf kunt zijn”, zegt Lisette. “Ik benader cliënten niet anders, maar net zoals ik thuis ook ben. En als ze zeuren kan ik gewoon zeggen: hè, zit niet te zeuren.” Ze lachen. Monique: “De cliënten zijn leuk omdat ze open zijn. Ze bejegenen ons ook niet anders.” Dat ervaart Lisette ook. “Dan kom je de kamer binnen en zegt een cliënt: ‘Wacht effe, ik moet mijn coke nog opruimen en mijn speed nog opvegen!’ En ik: ‘Kan ik nou beginnen met stofzuigen of niet?’” Ze gieren het even uit van het lachen. “Kan mij het schelen wat ze in hun neus of achter de oren stoppen.”

Monique: “Wij weten van sommige cliënten best veel van de achtergrond af, maar wij zijn horen, zien en zwijgen. Tot een bepaalde hoogte natuurlijk.” Lisette lacht: “Anders verraai ik je.” Monique gaat verder: “Ze vertrouwen je. Je komt toch in hun huis, in hun kamertje van drie bij drie. Daar staan hun persoonlijke spullen. Daar moet je met zorg mee omgaan.”

Oordeelvrij

“Ik zeg altijd: ze zijn net zoals jij en ik. Alleen hebben ze een rugzakje,” vertelt Lisette. “Maar daar prik ik wel doorheen.” Lisette vervolgt: “Sommige cliënten willen er iets over zeggen. Dat is goed, maar ik hoef niet alles te horen hoor.” Monique: “Ik neem dat niet mee ofzo. Cliënten onderling beoordelen elkaar wel. Onderling hoor je wel eens wat. Ik denk dan, ja dat zal. Ik zal mensen niet beoordelen. Die cliënt die dan beoordeeld wordt, is net zo lief en net zo aardig als een andere.”

Toen Monique begon met dit werk, kreeg ze een aantal veiligheidsmaatregelen mee, zoals de deur altijd openhouden en niet met je rug naar de cliënt staan. “Toen had ik echt zoiets van, waarom? Ze merkte al gauw dat het meeviel. “Ik kwam met een stofzuiger en weet ik wat allemaal, met een hoop herrie dus, de trap op. De deuren gingen los en de radio werd aangezet. ‘Oh hee, gezellig. Jullie zijn er’, reageerden cliënten. Jeetje, maar dit is gezellig, dacht ik.”

Samen

Zo veel mogelijk maken ze samen met cliënten de kamers schoon. “Soms ben je bezig en dan vraagt iemand, mag ik je stofzuiger lenen? En een ander: Mag ik je mop?”, vertelt Monique. “Nee, eerst stofzuigen en dan de mop, zeg ik dan. ‘Oh ja.’ Niet iedereen kan evenveel. Al halen ze alleen de sloop van het kussen of halen ze het prullebakje leeg. Met liefde en plezier willen ze dat.”

Aandacht

Tijd is zo belangrijk, vinden beide blonde dames. “Dat je even vijf of tien minuten een gesprekje aangaat”, reageert Monique. “Niet alleen goedemorgen en weglopen. Al ga je even bij een cliënt zitten en praten over koetjes en kalfjes.” Soms geven ze raad. Lisette: “Ik zeg ook wel eens: er is maar een iemand belangrijk en dat ben je zelf. Aan jezelf denken. En de rest komt later. Dan ben ik weer blij dat ik iemand tien minuten heb kunnen geven.”

Het gaat deze vrouwen niet om de problemen, maar om de mensen zelf. Met hun clubje brengen zij zonder oordeel hun eerlijke, gelijkwaardige zelf, gezelligheid en aandacht in de kamers en door de gangen van de Hulsen. Hun werkzame stoffen. Lisette: “We zijn helemaal ingeburgerd.”

Lees ook de vorige blogs: De Werkzame Stof volgens Remco “Bij een terugval zei zij: 'Wat goed dat je me dit vertelt.'” en De Werkzame Stof volgens Lina. "Dit werk kun je niet doen zonder zelfreflectie."