Verder dan de geknakte mens
“Je laat mensen voelen: ik doe er toe en mijn verhaal wordt gehoord.”
“Het is vaak de ziekte of de mentale gesteldheid die centraal staat, maar ik vind eigenlijk de mens daar achter het meest van belang. En daar heb ik echt heel veel aandacht voor.”
Onze gastvrouw Tineke is aan het woord. Met veel warmte vertelt ze over de bewoners van Beschermd Wonen in Deventer, die haar ‘de moeder’ noemen. Zo voelt ze zich ook: moeder van een groot huishouden.
Ruimte voor verbinding
“Als je je openstelt, dan is er ook plek voor verbinding. Door echt aan te sluiten en echt contact te maken met de mensen. Dat contact is helemaal verweven met mijn bezigheden. Bijvoorbeeld tijdens het schoonmaken of tijdens de koffie. Het is een soort wederkerig proces. Ik vertel wat over mezelf, en dan zijn zij ook uitgenodigd om over henzelf te vertellen. Daar komen gesprekken uit voort: wat zou je dan willen? Het is niet zo dat dat hele grote doelen zijn.
Er is meer dan alleen maar doorgaan
“De bewoners zijn mensen die heel veel hebben meegemaakt. Dingen waarom mensen knakken, breken. En toch hebben ze weer de moed gevonden om door te gaan. Toch pakken ze elke keer die strohalm om door te kunnen. Dat vind ik knap en heel goed. Maar er is meer dan alleen maar doorgaan. En daarvoor ben ik er dan, tenminste dat voelt wel als mijn opdracht: De liefde voor het leven laten zien en ervaren.
Die eigenwaarde opkrikken
“De gewone dagelijkse dingen, we doen het allemaal samen: de bewoners en wij als team. Als dat samenspel goed in elkaar zit, dan is er over en weer heel veel mogelijk, heel veel waardering. Dat merk je aan de rust in zo’n groep. Mensen doen dan ook dingen uit zichzelf en daarmee activeer je hun eigenwaarde met kleine successen, zoals een bewoner wiens vader bakker is en daarom meehelpt met saucijzenbroodjes maken of als we samen gehaktballen draaien voor de soep. Die gehaktballen worden door iedereen gewaardeerd, daar wordt wat van gevonden. Dan zie je ze echt glimmen.”
Tineke is een doener met een groot netwerk. “Gelukkig heb ik ervaren dat ook mensen buiten IrisZorg willen bijdragen en meedenken bij uitgezette vragen van onze bewoners. Die betrokkenheid is soms heel direct, zoals kinderen van de Protestantse Gemeente Deventer die een cake bakken, een kapster die haar medewerking aanbiedt of een boer die zijn bedrijf openstelt voor een dagje uit. Zoiets ontstaat als je ook met je omgeving in verbinding bent. En als ik dan tijdens het samen opruimen van een kamer van een bewoner hoor dat hetgeen waar hij écht blij van wordt een dagje naar de Achterhoek is omdat hij daar zijn roots heeft, dan kunnen we naar die Achterhoekse boer die zijn bedrijf openstelt.
Gehoord en gezien
“Dan bespreek ik ook met hem: denk je er dan aan dat je met mij op pad gaat en dat ik het niet leuk zou vinden als je gaat drinken. Denk je dat dat kan? Ja dat kan ik. Met hele kleine stapjes kom je dan bij een doel. Dan zie je mensen echt stralen.
“Ik verwacht er ook veel van dat we straks in die auto zitten en hij vertelt: dit heb ik gedaan en daar ben ik op school geweest. Dat zijn hele kleine dingen. Maar je laat mensen wel voelen: ik doe er toe en mijn verhaal wordt gehoord.
Kijken naar een nieuw begin
“Totdat mijn man overleed zat ik in de bubbel van mijn eigen gezin en werken om geld te verdienen. Maar na zoiets schokkends kom je uit op van die levensvragen. Wat is nu werkelijk van waarde?
Dan ervaar je dat bezit en geld verdienen niet het belangrijkste zijn. Maar dat het om mensen gaat en contact maken. En de liefde voor het leven. En respect voor dat kostbare leven. Maar dat we ook in dat leven wat dan geknakt lijkt, toch weer mogen kijken naar een nieuw begin.
“Daar zie ik een absolute parallel met de bewoners. Zij herkennen dat ook in mij. Wat dat betreft zijn onze bewoners een meester in het schiften in wat waarachtig is en niet. Onze bewoners zijn heel puur, daar houd ik zo van.”
“Het is vaak de ziekte of de mentale gesteldheid die centraal staat, maar ik vind eigenlijk de mens daar achter het meest van belang. En daar heb ik echt heel veel aandacht voor.”
Onze gastvrouw Tineke is aan het woord. Met veel warmte vertelt ze over de bewoners van Beschermd Wonen in Deventer, die haar ‘de moeder’ noemen. Zo voelt ze zich ook: moeder van een groot huishouden.
Ruimte voor verbinding
“Als je je openstelt, dan is er ook plek voor verbinding. Door echt aan te sluiten en echt contact te maken met de mensen. Dat contact is helemaal verweven met mijn bezigheden. Bijvoorbeeld tijdens het schoonmaken of tijdens de koffie. Het is een soort wederkerig proces. Ik vertel wat over mezelf, en dan zijn zij ook uitgenodigd om over henzelf te vertellen. Daar komen gesprekken uit voort: wat zou je dan willen? Het is niet zo dat dat hele grote doelen zijn.
Er is meer dan alleen maar doorgaan
“De bewoners zijn mensen die heel veel hebben meegemaakt. Dingen waarom mensen knakken, breken. En toch hebben ze weer de moed gevonden om door te gaan. Toch pakken ze elke keer die strohalm om door te kunnen. Dat vind ik knap en heel goed. Maar er is meer dan alleen maar doorgaan. En daarvoor ben ik er dan, tenminste dat voelt wel als mijn opdracht: De liefde voor het leven laten zien en ervaren.
Die eigenwaarde opkrikken
“De gewone dagelijkse dingen, we doen het allemaal samen: de bewoners en wij als team. Als dat samenspel goed in elkaar zit, dan is er over en weer heel veel mogelijk, heel veel waardering. Dat merk je aan de rust in zo’n groep. Mensen doen dan ook dingen uit zichzelf en daarmee activeer je hun eigenwaarde met kleine successen, zoals een bewoner wiens vader bakker is en daarom meehelpt met saucijzenbroodjes maken of als we samen gehaktballen draaien voor de soep. Die gehaktballen worden door iedereen gewaardeerd, daar wordt wat van gevonden. Dan zie je ze echt glimmen.”
Tineke is een doener met een groot netwerk. “Gelukkig heb ik ervaren dat ook mensen buiten IrisZorg willen bijdragen en meedenken bij uitgezette vragen van onze bewoners. Die betrokkenheid is soms heel direct, zoals kinderen van de Protestantse Gemeente Deventer die een cake bakken, een kapster die haar medewerking aanbiedt of een boer die zijn bedrijf openstelt voor een dagje uit. Zoiets ontstaat als je ook met je omgeving in verbinding bent. En als ik dan tijdens het samen opruimen van een kamer van een bewoner hoor dat hetgeen waar hij écht blij van wordt een dagje naar de Achterhoek is omdat hij daar zijn roots heeft, dan kunnen we naar die Achterhoekse boer die zijn bedrijf openstelt.
Gehoord en gezien
“Dan bespreek ik ook met hem: denk je er dan aan dat je met mij op pad gaat en dat ik het niet leuk zou vinden als je gaat drinken. Denk je dat dat kan? Ja dat kan ik. Met hele kleine stapjes kom je dan bij een doel. Dan zie je mensen echt stralen.
“Ik verwacht er ook veel van dat we straks in die auto zitten en hij vertelt: dit heb ik gedaan en daar ben ik op school geweest. Dat zijn hele kleine dingen. Maar je laat mensen wel voelen: ik doe er toe en mijn verhaal wordt gehoord.
Kijken naar een nieuw begin
“Totdat mijn man overleed zat ik in de bubbel van mijn eigen gezin en werken om geld te verdienen. Maar na zoiets schokkends kom je uit op van die levensvragen. Wat is nu werkelijk van waarde?
Dan ervaar je dat bezit en geld verdienen niet het belangrijkste zijn. Maar dat het om mensen gaat en contact maken. En de liefde voor het leven. En respect voor dat kostbare leven. Maar dat we ook in dat leven wat dan geknakt lijkt, toch weer mogen kijken naar een nieuw begin.
“Daar zie ik een absolute parallel met de bewoners. Zij herkennen dat ook in mij. Wat dat betreft zijn onze bewoners een meester in het schiften in wat waarachtig is en niet. Onze bewoners zijn heel puur, daar houd ik zo van.”