"Eindelijk kon ik mijn verhaal kwijt bij mensen die hetzelfde meemaakten"
Ouder van een kind met een verslaving
“Mark was 17 jaar toen wij hem de keuze gaven: hulp zoeken of vertrekken.” Liesbeth is moeder van de nu 19-jarige Mark. Mark was verslaafd aan blowen. Hij volgde een behandeling in een jeugdpolikliniek van IrisZorg. Liesbeth kreeg hulp door de CRAFT-training voor naasten.
Hoe begon Mark met blowen?
“Het gebeurde buitenshuis en op feestjes. In eerste instantie denk je dat het onschuldig uitproberen is. Tot hij op gegeven moment ook ’s nachts opstond om te kunnen blowen. Het ging van kwaad tot erger. We besloten hulp te zoeken, en Mark ging in behandeling.”
Wat deed het met jou dat je zoon verslaafd was?
“Het is afschuwelijk om als ouders te ontdekken dat je kind verslaafd is. Dat gebeurt alleen bij andere mensen, nooit bij jezelf. Ik heb momenten gehad waarop ik dacht dat het onze schuld was, dat wij hadden gefaald als ouders. Gelukkig kwamen we via de behandelaar van mijn zoon bij CRAFT terecht, een training voor mensen die een verslaving in hun omgeving hebben. Eindelijk kon ik mijn verhaal kwijt bij mensen die hetzelfde meemaakten.”
Hoe ging de training?
“We hadden allemaal een partner, vriend of zoon of dochter met een verslaving. Het was wel eerst aftasten met de groep, maar al gauw ontstond er iets moois met elkaar. Het was best pittig en emotioneel, maar iedereen kon elkaar steunen en niemand hoefde zich beter voor te doen.
We zijn zeven keer bij elkaar geweest, anderhalf uur per keer. Het was heel intensief. We kregen uitleg en opdrachten. Ik moest bijvoorbeeld samen met mijn zoon iets leuks gaan doen. Of bedenken hoe ik mijn zoon nu zie en hoe ik hem zou willen zien.
De twee cursusleiders waren heel betrokken en begeleidden ons goed. Ze keken goed wat er gebeurde in de groep en vroegen door als dat nodig was.”
Wat heeft de CRAFT-training je opgeleverd?
“Ik heb er zoveel aan gehad! Ik begrijp nu beter wat er met hem aan de hand is. En ik kan nu beter met hem praten. Mark vond het heel waardevol dat ik de CRAFT-training deed.
De communicatie tussen mij en Mark was eerst meer in de verwijtende sfeer, en ik had altijd wel een oordeel klaar. In de training heb ik geleerd zonder oordeel te communiceren. Hierdoor had hij eindelijk het gevoel van: ‘Hé, ze begrijpt mij!’.
Ik heb ook geleerd dat ik momenten moet nemen om mezelf op te laden, en te ontspannen. Ik weet weer dat ik zelf ook tel. Ik ga niet meer helemaal mee in zijn probleem.”
En hoe gaat het met Mark?
“De behandeling van Mark is heel goed gegaan. Ook met hem gaat het nog steeds goed. Hij is zelfs bezig om zijn opleiding af te ronden, dat is echt een geweldige afsluiter van deze hele periode. Wel gaat hij weer met diezelfde vrienden om. Ik waarschuw hem dat hij zijn hoofd erbij moet blijven houden. Het vertrouwen is beschadigd, maar dat moeten we hem toch weer teruggeven. Dat is soms nog moeilijk.”
“Mark was 17 jaar toen wij hem de keuze gaven: hulp zoeken of vertrekken.” Liesbeth is moeder van de nu 19-jarige Mark. Mark was verslaafd aan blowen. Hij volgde een behandeling in een jeugdpolikliniek van IrisZorg. Liesbeth kreeg hulp door de CRAFT-training voor naasten.
Hoe begon Mark met blowen?
“Het gebeurde buitenshuis en op feestjes. In eerste instantie denk je dat het onschuldig uitproberen is. Tot hij op gegeven moment ook ’s nachts opstond om te kunnen blowen. Het ging van kwaad tot erger. We besloten hulp te zoeken, en Mark ging in behandeling.”
Wat deed het met jou dat je zoon verslaafd was?
“Het is afschuwelijk om als ouders te ontdekken dat je kind verslaafd is. Dat gebeurt alleen bij andere mensen, nooit bij jezelf. Ik heb momenten gehad waarop ik dacht dat het onze schuld was, dat wij hadden gefaald als ouders. Gelukkig kwamen we via de behandelaar van mijn zoon bij CRAFT terecht, een training voor mensen die een verslaving in hun omgeving hebben. Eindelijk kon ik mijn verhaal kwijt bij mensen die hetzelfde meemaakten.”
Hoe ging de training?
“We hadden allemaal een partner, vriend of zoon of dochter met een verslaving. Het was wel eerst aftasten met de groep, maar al gauw ontstond er iets moois met elkaar. Het was best pittig en emotioneel, maar iedereen kon elkaar steunen en niemand hoefde zich beter voor te doen.
We zijn zeven keer bij elkaar geweest, anderhalf uur per keer. Het was heel intensief. We kregen uitleg en opdrachten. Ik moest bijvoorbeeld samen met mijn zoon iets leuks gaan doen. Of bedenken hoe ik mijn zoon nu zie en hoe ik hem zou willen zien.
De twee cursusleiders waren heel betrokken en begeleidden ons goed. Ze keken goed wat er gebeurde in de groep en vroegen door als dat nodig was.”
Wat heeft de CRAFT-training je opgeleverd?
“Ik heb er zoveel aan gehad! Ik begrijp nu beter wat er met hem aan de hand is. En ik kan nu beter met hem praten. Mark vond het heel waardevol dat ik de CRAFT-training deed.
De communicatie tussen mij en Mark was eerst meer in de verwijtende sfeer, en ik had altijd wel een oordeel klaar. In de training heb ik geleerd zonder oordeel te communiceren. Hierdoor had hij eindelijk het gevoel van: ‘Hé, ze begrijpt mij!’.
Ik heb ook geleerd dat ik momenten moet nemen om mezelf op te laden, en te ontspannen. Ik weet weer dat ik zelf ook tel. Ik ga niet meer helemaal mee in zijn probleem.”
En hoe gaat het met Mark?
“De behandeling van Mark is heel goed gegaan. Ook met hem gaat het nog steeds goed. Hij is zelfs bezig om zijn opleiding af te ronden, dat is echt een geweldige afsluiter van deze hele periode. Wel gaat hij weer met diezelfde vrienden om. Ik waarschuw hem dat hij zijn hoofd erbij moet blijven houden. Het vertrouwen is beschadigd, maar dat moeten we hem toch weer teruggeven. Dat is soms nog moeilijk.”